Skip to content

Podróżuję, dużo jem, a potem to wszystko opisuję!

O MNIE
PODRÓŻE
- EUROPA
- POLSKA
JEDZENIE
PLANOWANIE
INNE
KONTAKT

O MNIE
PODRÓŻE
- EUROPA
- POLSKA
JEDZENIE
PLANOWANIE
INNE
KONTAKT

Home

kontakt/współpraca:

karkapisarka@gmail.com

O mnie

Cześć! Nazywam się Karolina Kołodziejczyk i witam Cię na moim blogu 🍕✈️🍷

Piszę przede wszystkim o podróżach (małych i dużych) i jedzeniu. Mieszkam w Warszawie i często wpadam też do Wrocławia, więc to te dwa miasta najczęściej się tu pojawiają. No i dlatego, że są kulinarnym rajem – ale o tym przekonacie się, czytając moje posty!

Najnowsze wpisy

Popkulturowy zestaw na rozstanie Listopad 2, 2020
Tydzień na wschodzie Sycylii – mój przewodnik Październik 19, 2020
Co warto zobaczyć na Dolnym Śląsku? Wrzesień 8, 2020
Najlepsza pizza w Warszawie Sierpień 23, 2020
Toskania na Kaszubach, czyli mój weekend w Kania Lodge Lipiec 23, 2020
Gościniec Bocianowo – moja opinia, ceny, atrakcje Lipiec 1, 2020
5 miast w Polsce, które powinieneś odwiedzić Czerwiec 15, 2020
Wrocław w 48 h – plan na weekend we Wrocławiu Maj 22, 2020

Karka pisarka

karkapisarka

Mam 26 lat, to napiszę sobie post urodzinowy, a c

Mam 26 lat, to napiszę sobie post urodzinowy, a co! 🐼

W ostatnich dniach złożyliście mi wiele pięknych życzeń, które nie tylko mnie mocno wzruszyły, ale i zmusiły do refleksji. Bo z jednej strony życzyliście Aperola, podróży i szaleństwa, a z drugiej rozwoju zawodowego czy wydania eBooka. Jak znaleźć pomiędzy tym balans? ⚖️

Takie pytanie zadaję sobie bardzo często, ale szczerze? Nie mam pojęcia! Próbuję jakoś godzić moje zawodowe ambicje i kolejne zlecenia, z chęcią pojechania na winko na drugi koniec Polski. W efekcie czasem śpię po 5/6 godzin, rośliny umierają przez moje częste nieobecności, a ja ciągle gdzieś pędzę...

Tylko tak koniec końców - czy ja muszę znaleźć tę idealną równowagę? Czy może moją równowagą jest właśnie „nie-równowaga”, zmiany, skrajności?

To tylko takie luźne przemyślenia, które prowadzą do tego, że chyba na razie nie chcę się nad tym dłużej zastanawiać. Mam 26 lat i lubię siebie na tyle, że nie czuję potrzeby przyklejania sobie jakichś łatek 🐄 Inni doskonale zrobią to za mnie, a ja skupię się na tym, co w danym momencie sprawia mi przyjemność (duchową, fizyczną, rozwojową).

Ja sama życzę sobie więc odkrywania nowych rzeczy, które mnie cieszą, zjedzenia churrosów z Cool Cata, szybkiej szczepionki, serialów tak dobrych jak „Normalni Ludzie” i odwagi, by żyć dalej w zgodzie ze sobą i bez rozkmin, czy jestem wystarczajaco „jakaś”.

*dmucha świeczkę*

📸 @szuetamekwheeler jak zwykle pięknie uwiecznił moją radochę

Przesuń w lewo, żeby zobaczyć moją ulubioną c

Przesuń w lewo, żeby zobaczyć moją ulubioną część wyjazdów narciarskich 🎿

"Chcemy być fajnymi sąsiadami" - tak o browarze

"Chcemy być fajnymi sąsiadami" - tak o browarze @odrabarrels mówi Maciek, jeden z czterech założycieli marki lokalnego, wrocławskiego piwa 🍺

Produkcja piwa, którą miałam okazję "podejrzeć", odbywa się w dawnym warsztacie piwowarskim na Tarnogaju - dwa kroki od mojego mieszkania. Żałuję, że otworzyli się dopiero niedawno, a w nie w czasach, kiedy we Wrocławiu mieszkałam, a nie tylko bywałam 👣🎒

Uwielbiam takie inicjatywy, lokalność i wynikający z niej luz. Kiedy widzę, jak coś powstaje w rzemieślniczych warunkach, kiedy mogę porozmawiać z właścicielami, to od razu jestem dużo bardziej zaciekawiona. Tak jest właśnie w przypadku Odra Barrels, któremu kibicuję tym bardziej, że otworzyli się między pierwszym a drugim lock downem. Ryzykowne? Kto nie ryzykuje, ten nie pije... piwa 🤭I to bardzo dobrego piwa.

W ich sklepie stacjonarnym i tym online (a w niepandemicznych czasach i w takich wrocławskich gastro-klasykach jak CULTO, bistro narożnik, LTD Burger czy Marynka) znajdziecie m.in. Stouta, Pale Ale czy mojego ulubionego Soura 🍻

Chłopaki stawiają też mocno na smakowe eksperymenty i sezonowość, stąd w ich zimowej ofercie znajdziecie ❄️ Foreign Extra Stouta ❄️ z kakao 🍫, jalapeño 🌶 i pomarańczą 🍊. Jeżeli lubicie kawowe, ciemne piwa z fajnym twistem, to ta pozycja super nada się na "zasłużoną przerwę" w grudniowy wieczór.

Ta „zasłużona przerwa” to zresztą główny slogan Odra Barrels. A jak mnie trochę znacie, to wiecie, że przy moim intensywnym trybie życia taki browarkowy odpoczynek musi czasem wlecieć. A może nawet nie czasem 🤪

Dzięki, Odra Barrels - super było poznać Was i Wasze piwa. Oby więcej takich współprac 🙏🏻

Nie mam wielu planów na 2021, ale mordka mi się

Nie mam wielu planów na 2021, ale mordka mi się będzie bardzo cieszyć, jeżeli uda się wydać eBooka 👽

Ebook o warszawskiej gastronomii to połączenie trzech moich zajawek: pisania ✖️ jedzenia ✖️ ludzi z pasją. Czasem wspominam o nim na Story, ale jestem przy tym bardzo ostrożna, bo na razie gastronomia leży, a ja leżę razem z nią...

Dlatego mam nadzieję, że jak najszybciej będę mogła wrócić do testów i kulinarnych inspiracji i przede wszystkim, że będę miała do czego wracać!!! 🍜🍕🍮

A Wy jaki macie główny cel na nadchodzący rok?

📍Vegan Ramen Shop - niezmiennie najlepszy ramen, jaki jadłam

#normalpeople 📺⬇️ Wcale nieczęsto się zd

#normalpeople 📺⬇️

Wcale nieczęsto się zdarza, że jakiś wytwór kultury mnie dogłębnie porusza. Co prawda prawie codziennie coś obejrzę czy przeczytam i zazwyczaj są to rzeczy, które robią na mnie dobre wrażenie, ale tutaj chodzi mi o prawdziwe poruszenie. Takie, że patrzę na ekran jak zahipnotyzowana, że nie tylko czuję chemię między bohaterami, ale i mam odczucie, że uczestniczę w ich relacji, jestem w samym środku wydarzeń. „Normalni ludzie”, serial na @hbopolska zrealizowany na podstawie książki Sally Rooney, przypomniał mi, że filmy i seriale mogą być czymś więcej niż wieczorną rozrywką.

Historia na pierwszy rzut oka jest dość prosta - relacja dwójki nastolatków, introwertyków, która potem przekształca się w uczucie już całkiem dorosłych ludzi. Po drodze oczywiście mnóstwo perypetii, zawirowań, nieporozumień. Zastanawiam się od wczoraj, co jest siłą tego serialu i dlaczego wywołał we mnie tyle emocji. Dlaczego tak łatwo przyszło mi na nim się rozpłakać, roześmiać czy odpłynąć na chwilę myślami, by wrócić do momentów w moim życiu, o których już prawie zapomniałam.

Na pewno brawa należą się dwójce pierwszoplanowych aktorów, czyli Daisy Edgar-Jones i Paulowi Mescalowi. Pięknie między nimi iskrzyło i bardzo przekonująco oddawali emocje trudne, które nie są wcale tak popularne na ekranie. Dodajmy do tego świetne zdjęcia, klimatyczną ścieżkę dźwiękową i jeden odcinek atmosferą przypominający mi „Call me by your name”, a mamy jeden z lepszych seriali tego roku (o ile nie najlepszy).

W „Normal people” podobała mi się też normalizacja nagości (rzadko oglądamy „normalne”, nagie ciała w serialach o nastolatkach) i podejście do tematu seksu. Ogólnie seksu oglądamy na ekranie dużo i jest to seks bardzo realny, namacalny, namiętny. A jednocześnie twórcy zadbali o to, by pokazując momenty zbliżenia, pokazać też szerszą perspektywę i dobre wzorce. Mamy więc rozmowy o antykoncepcji, pytanie o zgodę czy mini-wątek molestowania. To wszystko gdzieś mimochodem podnosi wartość serialu.

W „Normal people” zdecydowanie można więc i warto się zagubić. Jeżeli już jesteście po, to dajcie znać, czy macie podobne wrażenia! 🥰

Nadszedł ten czas, kiedy piszę dla klientów sam

Nadszedł ten czas, kiedy piszę dla klientów same podsumowania roku oraz życzenia świąteczne i noworoczne ✍🏻 I tak przy okazji sama zaczęłam się zastanawiać nad tym rokiem - uniknę jednak oczywistości i nie będę pisała Wam o tym, jak ciężki i zaskakujący był 🌝

Może bliżej Sylwestra wrzucę jakieś małe podsumowanie, żeby mieć do czego wrócić za kilka lat, ale dziś chciałam zwrócić uwagę na jeden aspekt tych miesięcy. Pokazały mi one, co ja tak naprawdę lubię robić, co sprawia mi frajdę, co zapewnia satysfakcję i dopływ dopaminy 🎉

Był to rok wielu spontanicznych decyzji i to one okazywały się (zazwyczaj) najlepsze. Utwierdziłam się w przekonaniu, że nie lubię siedzieć w jednym miejscu i że zmiany mnie nakręcają. Być może jeszcze po prostu nie znalazłam miejsca, które mogłabym już zawsze nazywać „domem”. A być może prawdziwie sobą jestem, kiedy jadę trasą, słuchając głośno ukochanej muzyki i wiem, że zmierzam w stronę miejsca, które zapewni mi nowe przeżycia, nowe smaki, nowe historie do poznania.

Ten rok jak żaden inny pokazał mi też, że odrzucanie życiowych schematów mam we krwi 🔥 Czasem jeszcze złapię się na myśleniu „w tym wieku to powinnam X Y Z”, ale szybko się poprawiam. Żyję przede wszystkim dla siebie. I dla przyjaciół, do których zbliżyłam się paradoksalnie trochę dzięki pandemii. W marcu odpadło wiele życiowych „atrakcji”, ale wciąż pozostała możliwość zwyczajnego kontaktu z drugim człowiekiem. Nawet jeżeli przez kamerkę czy opuszczoną szybę samochodu - to pomogło mi uświadomić sobie, kogo chcę mieć w swoim życiu bez żadnych większych powodów, tak po prostu.

A Was czego nauczył 2020?

📍Chałupy

To całkiem zabawne, że próbą zrozumienia za

To całkiem zabawne, że próbą zrozumienia zawiłości ludzkich relacji, zajęłam się po skończeniu mojego pierwszego związku. I tak od ponad roku już sobie na zmianę czytam i słucham o związkach oraz przyjaźniach, i na zmianę w nich mniej lub bardziej świruję 🤡

Bo teoria nie zawsze przekłada się na praktykę, a mimo to bardzo mnie ona interesuje. Szczególnie w takiej formie jak w „książce o miłości”. To quasi esej, quasi rozmowa dwóch kobiet - Olgi Drendy i Małgorzaty Halber - z których pierwsza ma reprezentować bardziej rozumowe, a druga bardziej emocjonalne podejście. I chociaż faktycznie się można tego dopatrzeć, to z mojej perspektywy to przede wszystkim pięknie pokazanie tego, jak się możemy między sobą różnic.

Całość podzielona jest na tematyczne rozdziały (np. seks, schody, reality vs. expectations), a została stworzona w... Google Docs (XXI wiek 🧡), więc nie jest to typowy wywiad-rzeka czy monolog. Czytając ją, czytałam rozmowę dwóch dobrych znajomych, które różne rzeczy w relacjach przeżyły i chcą się nad nimi zastanowić. A ja razem z nimi!

Nie boją się też obalać pewnych stereotypów - np. że do dobrego związku to trzeba najpierw pokochać siebie, zakochanie jest najlepszym stanem na świecie, a wspólne zainteresowania to warunek konieczny udanej relacji. Przyznajcie - kto z nas tego nie słyszał?

Na koniec zostawię Was ze zdaniem z koncówki książki: „Nieukrywanie uczuć to jednak całkiem rewolucyjna sprawa.”. Zaczynając pisać tu czasem o relacjach (w tym tej z samą sobą), bałam się, że to trochę jakbym stanęła przed Wami naga i bezbronna. A tak naprawdę pisanie o emocjach, dzielenie się doświadczeniami czy przyznawanie do słabości, dodaję mi odwagi. I utwierdza w przekonaniu, że nie tylko ja tak czuję, ale po prostu nauczono nas, że dyskutuję to się raczej o polityce, niż o uczuciach. Zmieniajmy to 🙏🏻

Za możliwość zrecenzowania „książki o miłości” dziękuję @wydawnictwoznakpl 🥰 #książkaomiłości

Na moją relację wleciał tegoroczny prezentownik

Na moją relację wleciał tegoroczny prezentownik (a przynajmniej jego pierwsza część) - bierzcie i korzystajcie z tego wszyscy 🙏🏻🎁

Jest oczywiście też kategoria podróżnicza, jest dużo polskich marek, wartościowych twórców i pomysłów dla osób, które mają już wszystko 🙃

W końcu jakieś poważne zdjęcie, na którym pra

W końcu jakieś poważne zdjęcie, na którym prawie wyglądam na swój wiek 👵🏻

Dziwnie mi na myśl, że 2 miesiące będę miała 26-te urodziny... Dziesięć lat temu o osobach w tym wieku myślałam jako o bardzo dorosłych i dojrzałych ludziach z dziećmi, obrączką i kredytem na dom (a co najmniej na mieszkanie). Po drodze ta wizja mocno się zmieniła.

Owszem, widzę moich rówieśników, którzy poszli bardziej "klasyczną" drogą (i to jest super okej), ale ja dobrze czuję się z moją 🙃

Cieszę się, że nie mam "stabilnego" zawodu prawnika, że myślę o kolejnych przeprowadzkach, a nie zostaniu gdzieś na stałe, że nie definiuje mnie związek czy jego brak.

I tylko się uśmiecham, gdy ktoś mówi, że czegoś nie wypada/pora się ustabilizować/że zawsze mogę wrócić do prawa/"że też w tym wieku Ci się chce" 🤖

Ludzie kochani, po co sobie nawzajem narzucamy takie ograniczenia? Nie ma jednego słusznego modelu życia. Ja, póki tylko mogę, chcę mieć z mojego frajdę! A Ty masz frajdę ze swojego? ;)

Na Sycylii jedzenie to sztuka. Sztuka szalona, rac

Na Sycylii jedzenie to sztuka. Sztuka szalona, raczej przypominająca niesforny barok niż uporządkowany antyk 🏛 Tam każdy wie, gdzie dobrze zjeść i jest to dla niego istotne.

Wokół jedzenia koncentruje się życie towarzyskie. Rano do pasticcerii w pospiechu wpadają kolejne osoby, żeby wypić cafe przy barze i chwycić croissanta 🥐☕️ Popołudniami starsi panowie gromadzą się przy chiosco. Wieczorami całe rodziny i grupy znajomych okupują swoje ulubione miejsca. Tak, okupują. Siedzą długo. Rozmawiają. Delektują się. Piją pyszne wina, wzmocnione smakiem Etny. Zajadają się pizzą, mozzarellą, granitą (na zdjęciu - koniecznie z brioszką!), owocami morza 🍕🧀🍦🍤

Takie podejście do jedzenia (a może i - życia), jest mi zdecydowanie bliskie. A wspomnienia sycylijskich chwili pomagają przetrwać polską codzienność.

A Wy jak ostatnio się czujecie ? Też macie okres niepokoju, rozdrażnienia i bólów głowy, czy może lepiej znosicie jesień 2k20? 🙏🏻

To ja - dumna IDIOTKA! 🙋🏼‍♀️ Jeżeli

To ja - dumna IDIOTKA! 🙋🏼‍♀️

Jeżeli znacie podcasty @tu_okuniewska, to dobrze wiecie, kim są idiotki. Dla reszty od razu wyjaśniam, że idiotki to nie określenie negatywne. Wręcz przeciwnie!

Bycie IDIOTKĄ oznacza kierowanie się uczuciami, wrażliwość i czasem „dawanie się robić”. Bo idiotki to osoby, które w relacjach „idiotkują”. Lekceważą sygnały alarmowe, dają drugie szanse, beznadziejnie się zakochują (nie wyklucza to też działań odwrotnych i „robienia innych”; jak to mówią - raz na wozie, raz pod wozem 😬).

To dla nich i o nich Asia Okuniewska nagrała podcast „Ja i moje przyjaciółki idiotki”, a potem napisała książkę o tym samym tytule. Książkę na tyle wciągającą, mądrą i zabawną jednocześnie, że znalazła się w moim tekście o 💔 Popkulturowym zestawie na rozstanie 💔

To mój najbardziej osobisty wpis, bo solidaryzuję się w nim ze wszystkimi, których spotkały jakieś miłosne zawody!!! (I FEEL YOU) I piszę o kilku wytworach popkultury, które w moim przypadku działają jako wspaniały plasterek na różne relacyjne dramy 🩹

Także chodźcie na bloga (link w bio) zobaczyć, czym ratować się w jesienne wieczory, gdy poczujecie smutek w serduszku.

Ściskam Was bardzo 🧡🧡🧡 i czekam na feedback, bo te wszystkie słowa czekały na napisanie od dawna i bardzo jestem ciekawa, co Wy na to. No i napiszcie, czym Wy się ratujecie w sytuacjach rozstań/innych nieprzyjemnych, związkowych rozterek!

PS. Zastanawiałam się, czy wrzucać nowe posty w obliczu dość rewolucyjnej sytuacji w Polsce, ale koniec końców protesty nie oznaczają, że normalne życie się dalej nie toczy... a ludzie nie rozstają ;)

Pod tym zdjęciem planowałam wrzucić tekst o jed

Pod tym zdjęciem planowałam wrzucić tekst o jedzeniu na Sycylii, ale z uwagi na obecną sytuację tego nie robię. Nie szkodzi. Czasem życie pokazuje planom, gdzie ich miejsce.

Niech więc ten wzniesiony Aperol będzie symbolem wsparcia ✌🏻

Przede wszystkim wsparcia dla wszystkich kobiet w Polsce, które zostały obdarte z godności, które są wkurwione (darujmy sobie eufemizmy), które z uwagi na smutnych panów „polityków” i „prawników” boją się o to, w jakim kraju będą żyły. Namawiam Was gorąco do reagowania!

Oglądając wczoraj serial „Pose” usłyszałam słowa: „Nie ryzykując, ryzykujemy najbardziej”. Podpisuję się! Jeżeli tylko macie siłę, to trąbcie o tym, co się u nas wyrabia, rozmawiajcie z bliskimi, chodźcie na protesty, wspierajcie finansowo organizacje chroniące praw kobiet. Róbcie, co możecie, w zgodzie ze sobą.

Kolejny łyk za branże, które kolejny raz dotknął częściowy lockdown. Wysyłam wirtualne uściski dla wszystkich bliższych i dalszych znajomych związanych z branżą fitness i bardzo drogą mi gastronomią. Więcej o tym, jak i które restauracje czy kawiarnie warto wspierać - w mojej dzisiejszej relacji.

A ostatni łyk za tych wszystkich, którzy czują się przytłoczeni wydarzeniami ostatnich dni. Z mojego doświadczenia mogę Wam tylko doradzić, że dobrze na chwilę odciąć się od social mediów, kanałów newsowych, tego całego przytłaczającego przekazu. Wypić herbatę, obejrzeć coś luźniejszego, zrobić jogę. Stres osłabia organizm, dlatego teraz powinniśmy podwójnie o siebie zadbać.

🤍

Nieustannie szukam równowagi 🤸🏼 Próbuję

Nieustannie szukam równowagi 🤸🏼

Próbuję połączyć miłość do dobrego jedzonka ze zdrowszym trybem życia. Wyjazdy z rutyną i chwilą spokoju. Życie towarzyskie z kolejnym zleceniem, które biorę. Imprezy z jogą i uważnością. Pisanie bloga z chęcią obejrzenia całego Netflixa itd.

Jak wychodzi?

Nigdy idealnie. Mam takie dni jak wczoraj, kiedy po pracy pędzę na jogę tak się śpiesząc, że zapominam maty. Albo przez 5 dni nie oddzwaniam do babci, bo ciągle jest coś do zrobienia.

Uczę się jednak AKCEPTOWAĆ te codziennie niedoskonałości. Choć przeglądając social media wydaje się, że inni mają czas i energię na absolutnie wszystko, to prawda jest taka, że doba każdego ma 24 godziny. W dużej mierze to od nas zależy, co będzie danego dnia naszym priorytetem 📌

Bo priorytety mogą się zmieniać i to jest okej! I dopóki te priorytety nas cieszą, to trochę łatwiej odpuścić inne rzeczy.

Dajcie znać, co jest aktualnie wysoko na Waszej liście priorytetów, a co w skutek tego cierpi. Bo chyba nie tylko ja mam takie rozterki?! 🌚

Przewodnik po wschodniej Sycylii wylądował na bl

Przewodnik po wschodniej Sycylii wylądował na blogu! A w nim:

🌞 noclegi
🌞 transport (na miejsce i na miejscu)
🌞 kwestia języka (o którą pytaliście) i bezpieczeństwa
🌞 miasta i miasteczka, które warto zobaczyć
🌞 sprawdzone atrakcje z aribnb
🌞 trochę ciekawostek, kultury i jedzenia
🌞 o walucie nic nie pisałam, bo już od dłuższego czasu używam Revoluta i Wam też polecam

‼️ Nie namawiam Was do podróżowania w pandemię - wychodzę z założenia, że to indywidualna decyzja każdego z nas. Niemniej mocno wierzę, że niedługo wrócimy do „normalności”, a wtedy na pewno warto mieć na uwadze wypad właśnie na Sycylię.

Link do przewodnika w bio!

Tak sobie pływam wzdłuż Syrakuz 🏄🏼‍♀️

Kiedyś podróżowanie kojarzyło mi się z odwiedzaniem wszystkich miejsc „must see” z przewodnika i zahaczeniem o każde muzeum. Po kilku latach zmieniłam podejście i rzadko to te topowe dla turystów atrakcje, najbardziej mnie interesują.

Zamiast tego idę poszukać street artu, pokręcić się po lokalnym targu czy właśnie postawić na jakiś sport. Mam dzięki temu wrażenie, że ciut bardziej dotykam prawdziwego życia w miejscu, które odwiedzam (czy słuszne?).

Przy okazji bardzo Wam polecam zajrzenie do zakładki „atrakcje” na aribnb. Lokalsi często oferują tam takie wspólne doświadczenia jak gotowanie potrawy charakterystycznej dla danego regionu, food toury, różnego rodzaju sporty, spacery itd. Super opcja, żeby w czasie wyjazdu porobić coś trochę innego i porozmawiać z miejscowymi.

PS @mariosaya once again thanks a lot for photos and such a great adventure! Waiting for a repeat 🧜🏻‍♀️

Planujecie wyjazd na Sycylię albo po prostu chcec

Planujecie wyjazd na Sycylię albo po prostu chcecie poczuć jej klimat, siedząc w jesiennej Polsce? 🍂

Sięgnijcie po coś z tej listy:

🌞 „Cinema Paradiso” - przepiękna, filmowa opowieść o pasji do kina. Kręcona m.in. w Palermo i Palazzo Adriano

🌞 „Ojciec chrzestny” - kultowa seria powieści i filmów, jedno z pierwszych skojarzeń z Sycylią. Polecam też powieść „Sycylijczyk”, gdzie Puzo opisuje pobyt Michaela Corleone na Sycylii właśnie. A gdy już będziecie na wyspie, odwiedźcie miejscowość Savoca - to tam kręcono „Ojca chrzestnego”!

🌞 „Sycylijski mrok” - kolejna pozycja o mafii, ale tym razem to jej dogłębna analiza, ze sporą dawką historii, polityki i kultury. Ja na razie nie przebrnęłam przez całość, ale już kilkadziesiąt stron dało mi pewne spojrzenie na ten temat.

🌞 odcinek podcastu @dzialzagraniczny - „Jak rdzenne mafie we Włoszech ustępują miejsca nigeryjskim”. Mega ciekawa rozmowa, będąca taką pigułką wiedzy na temat tego, co dzieje się aktualnie w mafijnym świecie Palermo czy Neapolu.

🌞 2 odcinek 4 części serialu „Chef’s Table” na Netflixie o słynnej Caffè Sicilia w Noto. Pięknie o pasji, o Sycylii i o tym, że w niektórych regionach świata jedzenie to dużo więcej niż na szybko odhaczona kolacja.

🌞 E-booki od @pizzagirl.patrol - jeden o jedzeniu w Katanii, jeden bardziej ogólny o jedzeniu we wschodniej części Sycylii. W komplecie zastąpiły mi tradycyjne przewodniki i dzięki nim wiedziałam, co i gdzie powinnam zjeść (a przy tym nie wydać majątku). Jak pytałam o polecenia miejscowych, to pokrywały się z tym, co rekomenduje Ania. Nie ukrywam, że to m.in. dzięki niej mój wyjazd był tak udany i smaczny 🧡

To co, kiedy wybieracie się na Sycylię?

Czy Wy też cierpicie na powyjazdowe zjazdy i spad

Czy Wy też cierpicie na powyjazdowe zjazdy i spadki nastroju?

Ja niestety tak ☹️ Lubię Warszawę, bardzo dobrze czuję się w swoim nowym mieszkaniu, ale już brakuje mi Sycylii. Tęsknię za intensywnymi kolorami i smakami, za uczuciem nowości (od którego jestem trochę uzależniona), za morzem i pistacjami...

PS Przepraszam za słomkę, czasem zapominam poprosić o drinka bez :((((

„Nad Taorminą panuje widok Etny. Cały urok tut

„Nad Taorminą panuje widok Etny. Cały urok tutejszych pejzaży polega na perspektywach, jakie się otwierają na ten olbrzymi śnieżny stożek. Najpiękniej jednak przedstawi się się Etna z greckiego teatru, który panuje nad miastem i morzem.

Kiedy wymawiam sam albo słyszę „Taormina”, nie widzę oczami wyobraźni wysokiego wzgórza, ani nisko rozłożonego jedwabnego morza, ani nawet czarodziejskiej scenerii grecko-rzymskiego teatru, widzę natomiast pewien ciepły wiosenny wieczór."

J. Iwaszkiewicz, Książka o Sycylii

📍Taormina, Sycylia

Wyszukiwarka

Szukaj:

Archiwa

Archiwa

Kategorie

INNE (40)
JEDZENIE (14)
NAJPOPULARNIEJSZE (10)
PLANOWANIE (19)
PODRÓŻE (67)
- EUROPA (34)
- POLSKA (34)
TERAZ OGLĄDAM (2)
Uncategorized (1)

Theme By ThemeGrill

O MNIE
PODRÓŻE
- EUROPA
- POLSKA
JEDZENIE
PLANOWANIE
INNE
KONTAKT

Szukaj:

Begin typing your search term above and press enter to search. Press ESC to cancel.

Leć do góry